Bülent Arkan Şiirleri - Şair Bülent Arkan

Bıraksalardı beni benimle
Baş başa kalacaktım derdimle
Dinlemeyecektim sabah haberlerini
Ve öyle başlamıştım güne
Kuşlar ötmüyordu nedense
Güneş buluta saklanmıştı onca haşmetiyle

Toprağa bir, tohum düştü
Can eyledin, kara toprak
Çiçek verdin, meyve düştü
Nimet verdin, kara toprak

Toprak ana, rızık verdi

Bin dokuz yüz elli altı doğuşum
Gözüm mavi imiş saçım sarışın
Kuzularla olmuş benim yarışım
Kuzular gibiydi saçı yündü den
Biraz tombişçeydi çiy süt içti den

Hazırlık yapmıştı telaş içinde
Oğlunu gözledi penceresinde
Nüksetti özlemi başka biçimde
Ayy dedi geliyor, döktü yaşını

Gece karanlığı çoktan olmuştu

Boşa çekme kürekleri
Yakma sakın yürekleri
Söker isen direkleri
Enkaz altı sonun olur

Kürsüdeysen bilgili ol

Dizeler gözlemim özü ben değil
Dumanı göz yakar köz benim değil
Dörtlükler bendendir sözü ben değil
Aynadan yansıyan yüz benim değil

Manidar bakmayın yazdıklarıma

Bağrımı yararak girdin içime
Göz açıkken bile girdin düşüme
Sevgim tokat oldu vurdu yüzüme
Yaktı yüreğimi yüzümden önce

Sözüne kapılıp kanmıştı gönlüm

Adıma Türk derler tarihte izim
Koyun otlatırım kavalda gizim
Topunuz gelseniz kırılmaz dizim
Tekme tokat döver ezer geçerim

Göğsüme namerdin eli değmesin

ELHAMDÜLİLLAH

Mazimiz görünmez tozdan dumandan
Bata çıka geçtik elhamdülüllah
Ne bir istasyondan ne bir limandan
Dikenli yol seçtik elhamdülillah

SON/BAHAR

Sonbahara benzettim kendimi
Ömür dediğin mevsim misali
Dördüncü mevsim yakın besbelli