Bülent Arkan Şiirleri - Şair Bülent Arkan

Bir köşeye çekilmiş sessizce bekliyorum
Kendi kabuğumdayım derde dert ekliyorum
Garip mazeretlerle kendimi aklıyorum
Yüreğimde bir sızı aklarken tekliyorum

Sabahın mahmurluğu çöreklendi içimde

Dost edinmek doğadan mantar toplamaya benzer
Sepete giren yanlış mantar tüm mantarları zehirler...

12.Temmuz 2016..Bülent ARKAN

Bu söz şiir doğurdu;

Bindörtyüzelli'lerde göçüp oğuz boyundan
Anadoluya gelmiş öz Türk'lüğün soyundan
Yörük imiş aslımız sürüleri koyundan
Yüreğil köyüdür aslımız can damarımız

Oğuzdan gelip yörük temel atmış köyüme

Cennete giden yoldaki her engel bir günahtır
Günahına göre engelli veya engelsiz koşarsın...Bülent ARKAN

DÜN BERAT GECESİYDİ

Başını yastığa koymuştu zat-ı muhterem
Uyku yoktu gözünde bir dirhem
Kendini hesaba çekiyordu
Sessiz muhasebe yapıyordu

Yıllardır yıprandık çok yara aldık
Eller Ay'a çıktı biz yaya kaldık
Dünya çalışırken biz seyre daldık
Kendine gelinsin VATAN UĞRUNA

Sabreden murada erermiş dedik

Kısa yoldur çoğumuzun tercihi
Bol olur kolay işin cazibesi
Kuyuya taş atmak bir kişi işi
Taşı geri çıkaramaz bin kişi

Kafa karıştırmak oldukça kolay

İmrendiğim eski bir evi hatırladım bir an
İçersinde tertemiz beş tane temiz insan
Yanda koca çeşme vardı, coşkuyla akan
Sevgi seli dökerlerdi sokaklarına her an

Avluda sürüyle koyunları vardı onların

Gözümü açtığımda ben seni gördüm
Dalgalanan saçlarını elimle ördüm
Senin hayallerinle geçiyor ömrüm
Resmini çerçeveye koy bana gönder

Yıllar yılı bekledim yaktım kendimi

Bir bankın üzerindeydi yalnız başına
Yılların çizgilerini yalıyordu göneşin şavkı
Başı sağa, aşağıya eğilmişti
Derin sessizliğin içindeydi mekanı
Sol eli yumruk yumruktu
Sımsıkı tutmuş, zamanı durdurmuştu