Bülent Arkan Şiirleri - Şair Bülent Arkan

Kara gün diz dize yaşanır oldu
Bir gün geçmiyor ki, gamsız, kedersiz
Bahçedeki güller açmadan soldu
Sevgi rafa kalkmış, yürek çaresiz

Sabahın Güneş'i fersiz doğuyor

Hani varya bir zaman sevgiyle bakışırdık
Kol kola girmiş iken ne güzel yakışırdık
Gece gündüz demeden zamanla yarışırdık
Bu yüzdendir cananım, gönlüm sana vuruldu

Koşar adım yürüyüp doruklara ulaştık

Toplanmış parsalar enseler kalın
Bakan yok çevreye, ayaklar yalın
Hesabı sorulur her türlü malın
Akibet ardan mı, yoksa hardan mı

Boyun geri kasık öne eğilmez

Ne zaman
geçmişimi düşünsem
İlk sen gelirsin aklıma
Kaş çatışını,sert bakışını hatılarım
O aldırmaz tavrın vardırya hani
Hayalimde bile olsa en çok o incitir beni

Dilin söylediğini uygulamazsa yürek
O zaman söylemeye varmıdır gerek

Sözün içini öz ile doldurmak gerek
Üfleyince yuvarlanır boş olan senek

YORGUN

Gözlerim mahrun şimdi cağlayan ırmağından
İçine hüzün doldu ark yorgun savak yorgun
İnciler düşmez oldu süzülen pınarından
Temelden sarsılıyor bark yorgun revak yorgun

Karakışın en çetin çetrefilli gününde
Üç beş odun kalmıştı ocağının önünde
Kadıncağız diz çöktü ocağın en dibinde
Karnı burnunda gebe yükte ise ağırdı
Vadideki derede bey odun arıyordu

Yanlış işin sonu boştur
Ne yazik ki, cazip, hoştur
Yorulursun koştur, koştur
Koşma azmin mühürlenir

Yanlış olan dilde sözdür

Yeter diyorum artık, çok acıttın canımı
Sabrım taşırıyorsun, dökeceğiz kanını
Düşmanlar çevirsede,yurdun her bir yanını
Mehmedim süngü taktı, kırıyor kafasını

Mazeret bitti artık, herkes alsın safını

ÇANAKKALE RUHU GEREK

Çanakkale bir destandır yüzyıllarca yazılacak
Mazimdeki kahramanlık satır satır dizilecek

Bütün dünya set olsa da hedeflere yürünecek