Bülent Arkan Şiirleri - Şair Bülent Arkan

Ayrılık nasıl bir şey acaba düşündün mü sen?
Bitkinin meyvelerini ham koparmaktır ayrılık.
Hani taze bir yaprak koparya koca gövdeden,
Kopan yaprağın gerisindeki gözyaşıdır ayrılık.

Hani ilk baharda bir filizi kırarsınya düşünmeden,

" Baban" Demişti Adam

İyi hissetmiyordu
Hoş değildi durumu
Ne olusa olsunla
Kırmıştı gururunu

Çetin mi çetin bir savaş, Ülkemde Çanakkale'de
Hep birlikte savaştılar, ana, oğul, nine, dede
El ele, kol kolaydılar, saf tutmuşlardı cephede
Bedenler sura dönüştü, cephede Çanakkale'de

Zafer yolu meşakkatli, kahpe düşmanlar hileli

Kızılırmağın serin sularının
kıvrıla kıvrıla aktığı
Kuytu köşelerine çör çöp bıraktığı
Bir dönencenin kıyısında
Oltamı atmış sazanın oltama takılmasını bekliyorum

İstanbulu gezdim üç gün üç gece
Bin yılın anısı bir bir canlandı
Her taşın üstünde binlerce hece
Ceddimden utandım, yüzüm allandı

İstanbulu gezmek geçmişle bağdı

Bayraklara sarmışlar şehitlerin naaşını
Musallaya koyarken yandı yüreklerimiz
Biz nasıl dikeriz ki senin mezar taşını
Kar kanlara boyandı, dondu yüreklerimiz

Sen ölmedin mehmedim gönül gözünde tahtsın

Anamız deniz bizim, ben balçık fidanıyım
Aslımız derya deniz,ben suyun buharıyım
Tenime güneş vursun,gökyüzüne çıkayım
Rüzgarlarım üflesin, dağlara ulaşayım

Dağlarında üşüyüp, titreyip sallanayım

Rüzgarın fısıltısı, kapının kovuğunda
Seni arıyor gözüm, gecenin soğuğunda
Silüetin göründü, tepenin doruğunda
Mevsim kışa d/ayandı, "yağmur gözlüm" nerdesin

Unutamam ben seni, her anı hatırlarım

Can gibi
Canan gibi
Yaren gibi
Gemide dümen gibi
Dost olan düşman gibi

Kelimeler coşuyor, şu gönlümün telinde
O sözcükler ki öksüz, söylenmeyen dizeler
Cesaretsiz yüreğim, ödlek mürekkebim de
Bende yoksa cesaret, mürekkepte ne gezer

Koptu gönül tellerim, yedeği yok elimde