Bu Elektronik Dünya… Şiiri - Sevinç Kavuk

boşluklara düştükçe taşkın yaramazlığınca
çocukluk sanki yine bir damla oluşuyla
dev özlemlere okyanuslarca hâlâ
o bilgilerden ancak biri ile mizaca
teşekkür bu yüzden anımsanır ufakça
ufacık yineden o uzanışıyla...

bu elektronik dünya insan icadı diye hani
alışma kolaylığını esirgeyişi bir de inat ki
hem ne çok da sapa vurduruyor geçitleri
elektirik alan kadın mizacıma benziyor gibi
sanki ufaksı o ufaktan yarışa aracılık da hani…

geleceğe ümit sardıkça iç âlemlerim
doymaya meydan tanımazlığıyla meylim
hücrelere kadar soluklanmak hasreti
ve kaçarken o saklayışı içinden kendini
mizaca teşekkürün bu yüzden hani
ufaksı o uyarışa anımsanır bir dirençligi …

bir koşuş gibi bu elektronik dünya ile
hız mı, almak istediğin ondan sanki
sadece bir söylenti öylesine hani
yaşam için özenine aşk dolu kendini
sevmeye şaşmadan yol mu aşar ki
buna yenik kaldın! demeye sana seni
ilerlekliğinden güvenim de sarsılı ki…
ne denir, bu elektronik dünyanın o işte hali

Mart 2006