Yağmur yağıyor.
Boyaya bulanmış ellerimi açıyorum;
Yağmurun ellerinden tutmak için.
Kayıp gidiyorlar toprağa
O renksiz, eşsiz zerafet parçaları,
Avuçlarımdaki siyah boyanın son izleri ile beraber.
Gözlerimi kapatıyorum ki,
Toprak kokusu iyice dolsun kalbime.
Derken
ufukta bir yol;
kanatlarını bir uçtan diğerine açmış.
Rengarenk;
kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, lacivert ve mor
Ve dahi nice tonları…
Bir beyaz eksik bir de siyah.
Basıyorum tekmeyi;
yanımdaki iki kutu boyaya
koşabileyim diye alkımın kollarına.
Kayıt Tarihi : 6.1.2015 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!