Ne vakit yüzümü çevirsem,
kapı aralığından sızan bir güneş huzmesi
su berraklığındaki masum gözlerini bulur.
Gözlerin...
Boşlukta sana çevrilen bakışlarımı
sıcak, ıslak dudaklarınla öper sanki.
Bedenim neşeye hapsolur;
senin kalbinden damla damla dökülen sözcüklerle
yeniden hayat bulurum.
Bilirsin ya,
ellerini alnında büküştürdüğün o derin düşünceli hâllerini...
Zaman ağır ağır akar,
ve ben her saniyede
içimde sana bir adım daha düşerim.
Ay ışığına yansıyan,
yaprakların arasından süzülen incecik parıltılar
gecenin sessizliğinde
uçuşan ipeksi saçlarına karışır.
Sen sallanırken,
kalbin hızlı hızlı çarparken
ben rüzgârdaki kokunu ararım.
Kokun rüzgâra yön verir,
zarafetin kuşlara...
Ve canım,
seni görmediğim,
hatta düşünmediğim anları
yaşanmış bile sayamam.
Kalbime atmak yük gelir;
adımlarıma da adım atmak,
bir hayli zor.
Bakışlarıyla seni seven,
sözcükleriyle gönlünü hoş eden,
ve sevgine layık olmaya çalışan ben...
Emrine amade:
Cyrano de Bergerac
Kayıt Tarihi : 25.8.2025 00:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Cyrano'nun dilinden, Roxane'a yazılmış bir fısıltı."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!