Bölücü Şiir Şiiri - Erdal Karadağ

BÖLÜCÜ ŞİİR

Gönlümün kırsalında, Şiirlerden bir örgüt kurup, adını da sen koydum.
Her dizesi sana bilendiğim bir kamp yeriyken;
Virgüller,
Susturucusu takılmış mavzer gibi sessizce akıyordu satırlar arası çatışmalarda

Her ünlem, hareket alanımı daraltan eli tetikte birer militan

Noktalar,
Keskin nişancının ıskalamaz nokta atışı gibiydi
Yürek tesirli birer roket atar gözümde.

Devriye gezerken bitmemiş dizeler suskunluğunda,
kaçak tütün en cesur yoldaşım olurdu
ay ışığının vurduğu mevzilerde
Çakarken kibrit sevdayla,
kekik kokusuna karışırdı kibritin barut kokusu
Sonra infilak ederdi hasretim şiirin bitiminde,
Şehre inip yalnızlığımla hesaplaşırken kalabalıklarda
Devrim marşları yetiştirdi o en hain pusularda
Elebaşı hep ben olurdum,
tek kişilik sessiz sedasız eylemlerde
Aşkın manifiestosunu yazıp ilke edinirken,
Çocuksu duygularla savaşır, zaferler kazanırdım
mahalle meydanında.

Ve,
An-sızın belirince camda yüzün
Tutuklardı beni adına özgürlük dediğim gülüşün.

Örgütüm, gelde al beni
Yataklık et sevdama
Yüreğimi bölüşmemdendir bölücülüğüm..

İşte ellerim kelepçede,
İşkencelerle hapset beni o zindan yüreğine
Ömür boyu mahkûmu olayım koynunun
Savur dört bir yana, zülfün parmaklık olan hücremde
Ve ben,
Seni g/özleyeyim
Gardiyan ol, ıslıklar çal umursamaz tavırlarla
Ölürken ben gözlerinin lanetiyle!..

.
23 Mayıs 2013