Biteviye Aşk Şiiri - Halil Kumcu

Bir sevdanın özlemi,
Hapsolmuş içeri;
Akıl yok, düşünce yok,
Kaçan kovalanır o günden beri.

Yalnızlığımdan sev beni;
Gönlüme yuva yaptın bu aşkta.
En sevdiğim kelimesin,
Her nefes atışta.

Mavzer kurşunu gibi çarptın yüreğime;
Masalımı düş ile tamamlarsın.
Dünyamı güzelleştiren,
Tatlı ve güzel kadın.

Hasret ayrılığa dâhil,
Bulaşıcı bir hastalık gibi;
Dalından kopmuş gül,
Gözlerinde çığlık biriktirmiş harbi.

İrili ufaklı yüzlerce kesik,
Karanlığı yaran devasa hüzün.
Düştüğünü hissettim;
Omuz vereceğim gün, bugün.

Bu beladan sağ salim sıyrılırsak,
Seve seve tutsağın olurum.
Umudum çiçek açtı,
Göğüs kafesime koyduğum.

Yaralı ellerimi kavuran,
Biteviye aşkına diz çöktüm.
Gözümün önünden geçti bir bir o kareler,
Şu kısacık ömrümde seni gördüğüm.

Kendimi sana çekecek gücüm kalmadı;
Bir ağaç gibi yapayalnızım.
Uçurumun kenarında,
Boşlukta sallanan bedenimi sana adamışım.

Deli saçması deme;
Sabahı bekleyeceğiz.
Yüreğinin inmediği derinliklerinde,
Günahlarımızın bedelini ödeyeceğiz.

5 Ocak 2024 / Cuma / Ankara