Bıraksalardı Sevgilim Şiiri - Kudret Alkan

Bıraksalardı, anlatacaktım.
Bıraksalardı, o son trene yetişecektim.
İşte o an birbirimizi görecektik.
Belki de her şey değişecek,
Dünya yeniden kurulacaktı, ikimiz için.
Bıraksalardı, yeniden sevecektik.
Bıraksalardı, bıraksalardı sevgilim…

Ne seni arıyorum, ne de kendimi.
Artık sadece ölümü arıyorum.
Üstelik her seferinde,
Onun tarafından diriliyorum.

Umut mu kaldı, dünyada.
Umut da zarf atıyor üstüme.
Yorgun bir akşam demleniyor, baş ucumda.
Resmin yine içimdeki diyaframda.
Bir renk veriyor, bir melodi tutturuyor.

Sol yanımda düğümler, her renk çünkü sen.
İçimden, ezberimden bir salıncaktır.
Dünyaya sığmaz bu bedel, bu aşk.
Bu aşk sessizlik içinde söylenmeli.
Bu aşk ölümler içinde anlatıldı.
Ve bu aşk,
Çoktan kendi kendini var etti.

Ne söylesem, ne söylenir bu kelimelerde.
Bu akşam da çiziyoruz, rakı denen kafayı.
Olabildiğine umut, umutlar içinde kadehlerde.
Bir cümbüş, bir destan daha.
Sen de söylersin bir gün benim gibi.
Sen de bakarsın, bir gün.
Ve orada, oracıkta sevdiğim dersin.
Aklına düşerim, ruhunu yakarım.
Ne de olsa ateş.
Ne de olsa küldü, bu aşk.