Bir Parça Şiiri - Halil Kumcu

Geçmedi, gitti bu sancı, geçmeyecek de.
Dalına küsüp solan yaprak gibiyim.
Nefesimi tutar, öyle ağlarım içli içli.
Rüzgârın önünde savrulan biçareyim.

Oysa çocuklar gibi sevdim seni,
Ömrümün son demlerinde.
Üflesen geçecekti, biliyorsun.
Bir nefesi çok gördün her seferinde.

Gün gelecek, gülüşün kalacak bende.
Bugün seni görünce anladım.
Ne diyeyim, iyiyim diyorum soranlara,
Canımdan can gidiyor, içimden çıkaramadığım.

Hiç sevmemiş, unutmuş gibi yapıyorum.
Gitmeyi hâlâ öğrenemedim, biliyor musun?
Üzülmeye değmez sözünden usandım.
Yüreğe yangın değdi mi, söndüremiyorsun.

Birkaç güne geçer, diyorlar vuslatı.
Günden güne eridiğimi görenler,
Sevdam hummalı, benim gönül kuşum.
Yana döne kıymığa büründü nağmeler.

Dalından düştüm düşeli, sevgilim.
Yağmur, hazanda çığlık çığlığa ağlıyor.
Her kalbime battığında dikenin,
Damla damla kanatıyor.

Darmadağın solumda depreşiyor.
Zaman da ilaç olmuyor.
Geceler hazin ve uzun,
Her gün bir parçam ölüyor.