Bir Ömrün Muhayyilesi Şiiri - Harun Göktaş

Baharın rayihasındaydı iç çekişlerim
Senin uğruna benliğimi kaybettim
Tökezleyerek her akşamüstü tren istasyonuna gidiyorum
Beraber, geçen vagonlara el salladığımız istasyona..

Yokluğun bile iki kişilik
Ben hala tek başıma şiirler okuyorum.
Kim bilir hangi türkülerdesin şimdi
Hangi mevsime takılıp kaldın..

Unutmaya tam yeminliyken
Kitap sayfalarında ismine denk geliyorum
Elim ayağım buz kesiliyor
Sallanan bir ömrün üzerine yığılıyorum.
Güç bela kırıklarımı topluyorum..

İsminle zikrettiğim gecelerin hürmeti sarmalıyor kimsesizliğimi
Ve sallayıp duruyor beni
Üçüncü dünya ülkesinden hikayeler anlatıyor bana
Annemi hatırlıyorum,
Bana harikalar dünyasından masallar anlatmasının özlemi sarıyor beni.
Hüzne kapılıyorum
Sonrası derin bir ahh çekiş...