Bir Olan Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Dışarıda kar var. Tane tane düşüyorlar.

Her şey bir ile başlar. Bir kar tanesi... Sonra bir tane daha, Sonra bir kaç tane daha. Birikir, birikir ve bir bütünü odaklar. Birler, bir yekûn tutar. Bir olanı odaklar. Bir olan Allah var. Bir bir düşüyorsa, bir çığ gibi tepemize inmiyorsa karlar. Bir olan Rahmet var.

Dışarda kar var. Ölümün beyaz masumsu gömleği kaplamış her tarafı. Ne kadar masum görünüyor değil mi. Bembeyaz yumuşacık. Ama gir karın içine bir bak, iliklerin donacak. Seni ölümün soğuk nefesi saracak. Ben içerdeyim, kar dışarda. Bu işte bir merhamet var

Dışarda kar var. Bugün bembeyaz dünkü kara toprak. Ne kar ebedi, ne kara toprak...Ölümün öleceği güne kadar her şeyde bir zeval olduğu belli. bu iste bir hikmet var

Dışarda kar var. Kış ölümse mevsimlere. İşte giymiş mevsimler kefeni. Ama ne kadar ilginç. Yerkürenin bir bölgesi ölmüşken bir bölgesinde mevsim bahar. Güneş var, hararet var. Bunu en güzel bilen ise sıcak mevsimlere göçen şuursuz göçmen kuşlar. İşte bir pazıldan ayrı ayrı parçalar. Pazılı birleştirmiş göçüyorlar göçmen kuşlar. Bu işte bir hayret var

Dışarda kar var. altında tohumlar, ve birde bahara dair umutlar. Ne beyazın masumluğu seni aldatsın, ne de acımasız soğukluğu. Her şeyde bir nimet var. Umudunu öldürme. Karın altında bahar bahar diye diye arşa yükselen nice sedalar var.

Dışarda kar kış kıyamet var. Korkma meğer ki senin içinde seni ve her şeyi yaratan Allah var...