Alıp başımı yerlere vuruyor bu yollar
Keskinliğiyle bilemekte yüreğimi
Sanki tüm hayatımı tek bir kadere bağlamış
Ben'se yüzükoyun uzanıp, sadece izlemek istiyorum.
Kendimle başbaşa sonsuz ufuklarda yüzmek istiyorum
Sığındığım yalnızlık, bu yolun tek çıkışı
Sorarlarsa bir gün, benim yüreğim sıkışık
Ve eğer bir gün, özür dilemeye gelirseniz
Görürsünüz o gün, sığındığım yakarışı
Her ayım zehir, her günüm kabir
Ne tür bir yalnızlık bu Allahım
Bir türlü sana varamıyorum
Bu başıma gelen ne böyle Allahım
Sözler verip, altında kalıyorum
Akıbetim ne olacak Allahım
Yaralarımla dolu yarınlarım var
Kendime duyuramadığım çığlıklarım var
Durgunluğun içindeki çalkantıyım ben
Bulutların biriktirdiği gözyaşlarım var
Saatler geçiyor
Akıyor suyun değirmeni
Kapanan gözler yarınlara uzanıyor,
Yarınlarda yalnız kalıyor benliği
Herkes yalnız değil midir kendi yarınında?
İnsanın çıkmadığı yokuşlarda
Girmediği yollarda
Düşlemediği yarınlarda
Bir hayat, belki de bir anlam vardı
Hiç atılmamış adımların
Şimdiye kadar,
Boş kaldı mı güvendiğimiz dağlar?
Her yeni günde
Ağırladı başka bir ayazı
Rüzgarlar geçer dedik
Tufanları getirdi
Sizin derinlerinizde sığ kalırım ben
Dalgalarınız akıntı gibi gelir
Benim hırçınlığımsa boğaz sizi
Suyun taşlara çarpması gibi
Bir kumsal bulamadım şu gönlüme
Baksana bana, gülüyor muyum ben?
Yaşadıklarımın soğukluğu var suratımda
Üşütüyor beni zaman zaman
Karanlık dehlizlerde gezdiriyor beni.
Yaşıyorum hala sırtımda yüklerle
Zikrim ancak fikrimde kalır
Vuramam dışıma
İçim saf olaydı zaten
Kendi çıkardı başıma
Kandırma kendini bre Gafil!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!