Sonsuz bir okyanusta yüzüyor gibiyim
Sonu varsa da ulaşamayacak gibiyim
Sanki okyanusun dibinde bekliyor mezarım
Usulca istiyor beni
Soruyorum ona:
Zaman, zaman, zaman
Her şeyi aldın benden
Dönsem de bazen eski sabahlara
Artık hiçbir şey olmuyor sahiden
Yüzleşsem de kendimle
Artık gidecek yolun kalmadığında
İnsanlara diyecek tek bir söz bile bulamadığında
Buralara sığınırsın biliyorum
Bunu herkes biliyor
Seni ve çaresizliğini bilen herkes
Çaresizliğini bilen de farkına varamayan herkes.
Sardı tekrar makarayı hayat
Bir baştan öbür başa
Her sabah aynı 12'den 6'ya
Ve geceler felaket
Kabuslardan pusluya
Hayat bana ne yapıyorsun
Körpecik bir güldüm, dikenimi güdüyorsun
Kendime batıyor en çok
Amacım benden sapıyor en çok...
Ben sessizce ağlarım
Bilmiyorum kaç ay çalındı şu ömrümden
Hepsi yaşam ve tebessüm dolu
Kaç gün geçti dualarla dolu
Kızgınlık, tutsaklık ve pişmanlık dolu
Geri gelmeyecek onlar
Şiirlerimin pençesidir sözlerimin gölgesi
Her şeyi unutmaktır, hayatımın ninnisi
Yaşarken hayatı gözlerden ırak,
Bir aşk, bir de hüzündür tiyatromun perdesi.
Başı belli, sonu belirsiz bir yoldur hayat
Geçmişin kamçılarıyla yürünür,
Geleceğin kaygılarıyla..
Bu yolun yolcuları her şeye dargındır
Kırgınlıklarını içine atarlar da
Yalnızlık, en yakınım
En sevmediğim ve en sevdiğim
Tek can yoldaşım, tek düşmanım
Geçmişim, şimdim ve hazin bir geleceğim
Bir gün uğrarsam sana
Hazin bir sonla geleceğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!