Herkes düşmanım olmuş yar
İki kelamlık yok kimsem
Hepsi dünyalık Allah'ım
Bi' ben varım
Niye yok bi kisvem?
Sualsiz sorguların içinde
Karanlık bir oda belki
Belki de aydınlığın içinde
Yaşarken ölür ya bir insan
Ya da yaşanmamışlıklarıyla ölür
Bi' sahil kenarında, bankta
Koca bi' ömür sanki yasta
Yasta gibi küfrediyo' duyduğu her sese ve
Söylediği her yalana
Kaybolan bir çocuğun yakarışı
Neden olmamış şeyleri özler insan,
Belki de hiç yaşanmayacak şeyleri
Kendi kafasindaki dünyayı
Neden gerçek sanar?
Öyle bir çaresiz kalmış ki insan
Ufak bir sallanış
Derinden bir kıvranış
Güvensizliğin sembolü
Benliğime sarılış
Mutluluk koca bir oyun
Sonsuz bir okyanusta yüzüyor gibiyim
Sonu varsa da ulaşamayacak gibiyim
Sanki okyanusun dibinde bekliyor mezarım
Usulca istiyor beni
Soruyorum ona:
Zaman, zaman, zaman
Her şeyi aldın benden
Dönsem de bazen eski sabahlara
Artık hiçbir şey olmuyor sahiden
Yüzleşsem de kendimle
Artık gidecek yolun kalmadığında
İnsanlara diyecek tek bir söz bile bulamadığında
Buralara sığınırsın biliyorum
Bunu herkes biliyor
Seni ve çaresizliğini bilen herkes
Çaresizliğini bilen de farkına varamayan herkes.
Sardı tekrar makarayı hayat
Bir baştan öbür başa
Her sabah aynı 12'den 6'ya
Ve geceler felaket
Kabuslardan pusluya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!