Bir heykel var orada
Yüzü dingin, bakışları siyah
Susuyor öylece
Kendine taşıyor içindekileri.
Sessizliği bir çığlıktır onun,
Ağlaması yağmur
Anladım ki yorulmuş kalbim,
Hem de çok yorulmuş,
Kaç kere dur ihtarı vermiş bana
Benliğimden vurulmuş.
Uykusuz gecelerin, telaşlı sabahların,
Derdimin anlamı hayatımın amacı
Sevgim de nefretim de aynı yolun ilacı
İnsandır koca bir tatlının sütlacı
Dünya bir kazanın dibi değil mi zaten?
Hayat bir sözlü, kazanmak bir sınav
Hayatın koynunda
Boylu boyunca uzanıyor
Sarılıyor sana, korkuyor, titriyor
Bir tek sen kalmışsın sığınacak
Geri çevirmiş her şey onu
Küskünüm dünyaya,
Gözyaşlarımı akıttı bardaktan boşalırcasına
Bir yoldaşım da olmadı, ne iyi ne kötü günde
Karnımı ağrıttı, ağır geldi şu yalan dünya
Herkes düşmanım olmuş yar
İki kelamlık yok kimsem
Hepsi dünyalık Allah'ım
Bi' ben varım
Niye yok bi kisvem?
Sualsiz sorguların içinde
Karanlık bir oda belki
Belki de aydınlığın içinde
Yaşarken ölür ya bir insan
Ya da yaşanmamışlıklarıyla ölür
Bi' sahil kenarında, bankta
Koca bi' ömür sanki yasta
Yasta gibi küfrediyo' duyduğu her sese ve
Söylediği her yalana
Kaybolan bir çocuğun yakarışı
Neden olmamış şeyleri özler insan,
Belki de hiç yaşanmayacak şeyleri
Kendi kafasindaki dünyayı
Neden gerçek sanar?
Öyle bir çaresiz kalmış ki insan
Ufak bir sallanış
Derinden bir kıvranış
Güvensizliğin sembolü
Benliğime sarılış
Mutluluk koca bir oyun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!