Herkes düşmanım olmuş yar
İki kelamlık yok kimsem
Hepsi dünyalık Allah'ım
Bi' ben varım
Niye yok bi kisvem?
Sualsiz sorguların içinde
Karanlık bir oda belki
Belki de aydınlığın içinde
Yaşarken ölür ya bir insan
Ya da yaşanmamışlıklarıyla ölür
Neden olmamış şeyleri özler insan,
Belki de hiç yaşanmayacak şeyleri
Kendi kafasindaki dünyayı
Neden gerçek sanar?
Öyle bir çaresiz kalmış ki insan
Sonsuz bir okyanusta yüzüyor gibiyim
Sonu varsa da ulaşamayacak gibiyim
Sanki okyanusun dibinde bekliyor mezarım
Usulca istiyor beni
Soruyorum ona:
Zaman, zaman, zaman
Her şeyi aldın benden
Dönsem de bazen eski sabahlara
Artık hiçbir şey olmuyor sahiden
Yüzleşsem de kendimle
Sardı tekrar makarayı hayat
Bir baştan öbür başa
Her sabah aynı 12'den 6'ya
Ve geceler felaket
Kabuslardan pusluya
Hayat bana ne yapıyorsun
Körpecik bir güldüm, dikenimi güdüyorsun
Kendime batıyor en çok
Amacım benden sapıyor en çok...
Ben sessizce ağlarım
Bilmiyorum kaç ay çalındı şu ömrümden
Hepsi yaşam ve tebessüm dolu
Kaç gün geçti dualarla dolu
Kızgınlık, tutsaklık ve pişmanlık dolu
Geri gelmeyecek onlar
Başı belli, sonu belirsiz bir yoldur hayat
Geçmişin kamçılarıyla yürünür,
Geleceğin kaygılarıyla..
Bu yolun yolcuları her şeye dargındır
Kırgınlıklarını içine atarlar da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!