Bulamıyorum yolumu
Acaba şu an nerdeyim?
Yokuş yukarı gidiyor gibiyim
Ayağım kayar da düşer miyim?
Ne yapacağımı bilmem yar
İnsanın çıkmadığı yokuşlarda
Girmediği yollarda
Düşlemediği yarınlarda
Bir hayat, belki de bir anlam vardı
Hiç atılmamış adımların
Baksana bana, gülüyor muyum ben?
Yaşadıklarımın soğukluğu var suratımda
Üşütüyor beni zaman zaman
Karanlık dehlizlerde gezdiriyor beni.
Yaşıyorum hala sırtımda yüklerle
Sevginiz hainlik, ihanetim bundan
Gülüşünüz cehennemlik, cenettim bundan
Sözleriniz şehvettir, sükunum bundan
Ve yaşattığınızı yaşayın, dualarım bundan
Aynı anda iki duygu
Sevgi ve nefret
İsmin lazım değil artık,
Getirdin gönlüme fetret
Bu sessizliğim nefretimden
Zikrim ancak fikrimde kalır
Vuramam dışıma
İçim saf olaydı zaten
Kendi çıkardı başıma
Kandırma kendini bre Gafil!
Hayır, ben bakmıyorum bir çift göze
Bakmıyorum sabahın aydınlığında görünen yüze
Geceye bakarım ben, simsiyah geceye
Kusurları örttüğü kadar, yüzüme çarpan geceye
Sabahı anlatır gece bana
Kısa bir nefes alıştır hayat
Gider bir an o nefes
Bir anlığına atmaz kalbin
Anlarsın o zaman kavgalarını boşluğunu
Anlarsın küçük bir ihmâlin nelere mal olduğunu
Sisteme girmeden, dışına çıkamazsın
Kölelik yapmadan, efendi olamazsın
Hayata küsmeden, mutlu olamazsın
Yaran kanamadıkça, yara bandı olamazsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!