Bir Kadın Var Şiiri - Mehmet Raşit Er

bir Kadın var

Bir kadın var…
Ve hep ağlıyor…..
Sevinince,
Üzülünce,
Kederlenince…

Bir kadın var…
Hep ağlıyor…..
Hatırladıkça,
Düşündükçe,
Sırtından vuruldukça,
Ezildikçe,
İhanete uğradıkça…

Bir kadın var…
Sürekli ağlıyor…..
Yağmur da,
Rüzgar da,
Fırtına da,
Tufan da…

Bir kadın var…
Ağlıyor…
Topraktan,
Ormandan,
Nehirden…
Bir kadın var…
Ve hep ağlıyor…
Taciz de,
Tecavüz de,
İşkence de,
Mahpus da…
Ve ölüyor Kadınlar…
Savaş da,
Aşk da,
Sevda da,
Yaşam da…

Kadınlar var…
Bulut, bulut kararıp.
Yağmur, yağmur yağmakta.
Bir kadın var…
Ağlamakta.
Sararmış yaprak, yaprak.
Bakışlarında sonbahar…

Bir kadın var…
Kan ağlar.
Faili meçhule uğramış,
Canından öte canlar.
Bir kadın var.
Gözü, gönlü ıslak.
Ciğeri yangın yeri.
Ay’a soluk.
Güneşe kör.
Gölgelerde ömrü boğulan.

Bir kadın var…
Dalmış uzaklara ağlıyor.
Köyü evi bahçesi yakılmış.
Gözyaşları alev alev.
Bütün dünyası ve hayalleri yanan.

Bir kadın var…
Sokakta yürüyor…
Usulca yere yığılıyor.
Sırtından kurşunlanmış.
Can çekişiyor…
Soluk alışları zayıflıyor.
Temizlenmiş namusu.
Onu vuran eş kahraman.

Bir kadın var…
Hep ağlıyor…
Umudluca,
Onurluca,
Yüzünü dağlara dönmüş.
Evlatlarını bekliyor…
Bir kadın var…

Bir kadın var…
Rumca ağlıyor.
Ermenice konuşuyor.
Lazca kederleniyor.
Kürtçe sitranlar söylüyor.

Bir kadın var…
Nehirler gibi akıyor.
Ormanlar gibi yeşeriyor.
Güller gibi kokuyor.
Dağlar gibi susuyor.

Bir kadın var…
Ancak bir kadın, kadını anlar…

Bir kadın var…
Çocuk mu çocuk.
Dedesi yaşındaki kocasının kucağında.
Töre pazarında bedeni satılmış.
Gözleri çok acı anlatır yazgısını.
Çocuk ruhu cehennem ızdırabında.

Bir kadın var…
Adı Sevda,
Yanağında bir gamze gülümser.
Yüzünde pembe güller açmış.
Gülüşleri annemi anımsatan..

mehmet raşit er
temmuz 2014