Bir Garip Hallerdeyim Şiiri - Halil Kumcu

Ağustosun ortasında üşüyor kalbim;
Kaldırımlarda arıyorum, sanki buradasın.
Zaman zaman da deli gibi dövünüyorum;
Sonra bir çocuk gibi avunuyorum ansızın.

Bir garip hallerde özleminle savruluyorum;
Ağustos böceklerinin cıvıltıları içimde.
Hafif bir yalnızlık türküsü başlıyor o an;
Ha gittim ha gideceğim diken üstünde.

Vapura binelim, martılara simit verelim;
Çay içelim, Kız Kulesi’ne çarşı mesela.
Ağustosta kar yağmasını istemek gibi;
Bir garip hallere bürünüyorum yıldan yıla.

Bir yarım kavurucu sıcak, öbür yarım;
Öbür yarım avuçlarına bıraktığım aşk.
Her yanımı bastın, yanıyormuşum gibi;
Bir kıvılcımınla gözlerim ağladı, ağlayacak.

Kendi halimde deviriyorum günlerimi;
Nasıl da kokarsın şimdi ağustos gülü gibi.
Yaprak dahi kımıldamıyor yalnızlığımda;
Gidip dönen bir takvimdeyim cehennem gibi.

Bir aldanış, bir yol alış, bu sensiz, bensiz;
Bir yanda yaşanmamış günlerin acısı,
Bir yanda buram buram kokan sensizlik;
Kelimeler ise vefasız alnımın kara yazısı.

Bir garip hallerdeyim, kırık döküğüm işte;
Ömür dediğin üç beş nefeslik aldanış.
Önce dalım kırıldı, kurudu, sonra düşlerim;
Yaşamın kıyısında vuslat, mahşere kalmış.