çocuk ruhluydu, kim ne dese inanır
yoktu içinde ne nefret ne de öfke
sadece inattı, benim fikrimce
yolda şiirler bulur, kafayı çekince
her şeye âşık olurdu
boynunu bükmüş bir çiçek görse
onunla dertlenir, sokak kedilerini sorun eder
sanki sorumlusu kendisiymiş gibi üzülürdü
onların açlığı, önündeydi kendi derdinin
bir köpek görse üşümüş
ceketini örtecek kadar cömertti
bencil olmadığı gibi fazlaca insandı
nesli tükenenlerden hani
müzelik desem yeridir, çocuk kadar masum
dünyayı sığdıracak kadar kocaman yürekli
aslında korumaya almak gerekti kendisini
nasıl anlatsam biraz uçuktu, biraz deli
gramla alır okka ile dağıtırdı sevgisini
bir keresinde deli demişti bana
kabullenmiştim, hani filozofçasına
ne çok benziyorduk birbirimize
doğuş şeklimiz bile
görünen o ki bu uzaklaşmanın
temeli de bu benzerlikti
ki; o da benim gibi yaşama yenilmişti
23.02.2010
Hatice AkKayıt Tarihi : 25.7.2015 10:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kardeşim, ağabeyim güzel insan... Geçmiş olsun hastalanmışsın... Çok çok geçmiş olsun... Sen deliysen ben zır deliyim... ********24.04.2011***** O deli, ben zır deli, Bunu herkes böyle bilmeli Ben Akdenizli, O Karadenizli Benim kafam yarım gün çalışmaz, Onun kafası temelli...
TÜM YORUMLAR (1)