Bir daha seversem Şiiri - Hatice Ak

Uzaktan uzağa bir bakışmaydı sadece
Ama kıvılcımlar çakardı her ikimizin yüreğinde
Gülümserdik birbirimize
Tek söz söylemeden öylece…

Başladığı günden beri bu hikâye
Sen benim kadar tahammüllü olamadın
Hoyratlaştı sözlerin, boş bakışlıydı gözlerin
Yoktu zerresi bile ne aşkın ne de sevginin…

Sohbetlerin havadan sudanlaştı
Sözlerinde sevgi yoktu, hep ağırlaştı
Zaten hiç elimiz elimize değmemişti
Bilmiyorduk ne tenimizin ne terimizin kokusunu…

Kabahatli bir çocuk gibiydin
Korkuyordun sanki fark edileceğinden, içindeki boşluğun
Ne zaman bir şey söyleyecek olsam
Lafı değiştirip duruyordun…

Öyle çok kırmıştın ki, kendini dünyanın merkezi sandın
Oysa sende insandın ve elbette olacaktı hataların
Kabul etmek yerine, herkesi hor görmeye alıştın
Üzülmüştüm aslında, sense hala olgunlaşamamıştın…

Merak etme ardından ağıtlar yakmayacağım
İyi dosttuk ama şimdi o bile değilsin
İnsana ve sevgiye önem veren yanını çoktan yitirdin
Sevgi adına ne varsa hepsini pervasızca bitirdin...

Sonuncusu da olmayacak sen de biliyorsun
Şımarıklıklarınla çevrendeki herkesi uzaklaştırdın
Ve belki de sevenin kalmadığı için
Seni sevenlerden değil, kendinden kaçmalısın…

Biliyorum ben de sütten çıkmış kaşık değilim
Hiç sırası değilken, sevgiye yürek koydum gönül verdim
Bir hiç yüzünden olmamalıydı ayrılık, çok derinden kırıldım
Seni bilmem ama kendi adıma
Bir daha seversem insan değilim…

06.07.2010