Bir Çocuğun Şiiri - Ozan Efe

bir çocuğun yüreğinde
sarmalına almalı geceyi
ardışık gölgelerini ürküt
umduğu taşırmalı tana

“gönül yanığında esinle
sinleyim girme içine
neler dökülür bilseniz ah
ahine gün doğar erken

kendine acımasa da
dahası gelir ardından
dandik bakışlarında
kışlarında kar yağardı

dışarı çıkmayacaktı
tırısa kalkacaktı erkenden
densizliğine düşmeden
densizliğinden sıyrılıp “

bir çoğunun ereğinde
sırmalı güne sığmalıydı
sakınmadan korkusuz
dolmalıydı geç olmasın

dolup taşacaktı belki
uğurlu gelişlerinde
tiz
çığlık
keskince
yaralandı
yürek ezadan
dolmalıydı tana
dolmalıydı vatana

ay düşerdin denizden
soğuk dalgaya değip
gülüşlerdin benizden
başından yerden eğip
gel diyene
gelir mi

kırlangıçları sevdin
çamur yüküne evdin
yavrularına devdin
yiyecek sudan sağıp
dol diyene
dolar mı

kanat kırpılışında
sanat çarpılışında
bir at çırpılışında
koca dağına ağıp
yol diyene
yolar mı

subaşlarına iskan
yanı başına mesken
sevincine de sesken
bereketiyle yağıp
ul diyene
ular mı

ozan efem çalışa
güzellikten alışa
yolculukta kalışa
günışığında çağıp
gül diyene
güler mi
090512karahayıtgülce buluşma