Bir Bilmece Şiiri - Erdal Ceyhan

Size anlatacağım bir bilmece
Not tutun hece hece
Ya bunu bileceksiniz
Ya buradan gideceksiniz.

O alemler eskidendi
Bu aletler adettendi
Yiğitler önüne çeker
Bir sarılır beline
Sanırsın ki bir buhurdan
Saçları yanıyor
Üst yanından.

İşte bildiğin gibi değil
İçtikçe içesin gelir
Dudağından zevk verir.
Gençler arzuyla yapışırlar
Alışkınlar bir süredir..
Apışırlar,gözler dalgın
Başlar dalgalı
İçenler bu afetin cilvesine
Sevdalı..

Bu öyle bir efsane
Har har ses çıkarır ruhu yok
Güzeldir,billurdur
Canı yok..Çevresinde
Hayli uzun kollar
Her yana selam yollar
Oturmuş ateşçiler
Yol bekliyor güreşçiler
Durmadan ateş taşır
Külhan başı başın kaşır..

Köşebaşının birinde
Görürsünüz kah vitrinde
Kah bir yiğitin önünde
Nazlı ceylan gibi bakışır
Kokusunu duyan apışır.
Har har eder canı yok
İçersinden ah çeker
Hali yok..

Har har gövdesinden
Bin bir nefes çıkarır
Acılar içinde ses çıkarır
Gövdesi bir billuriye
İnce belli bir huriye
Tepesinde od yanar
Kokusu alemi tutar

Ben anlatsam anlamazsın
Bilenler bildi sen tanımazsın
Artık büyük kentlerden çekildi
Kasabaların kahvesine indi.

Camı billurdan yapıldı
Üstüne avadanlıklar takıldı
Yanında uzun kollar
Kahveci özel bir tütün yollar
Her babayiğidin harcı değil
Öksürtür,canına okur
Abonesi, tembellik dokur..

İşte bu böyle bir bilmece
Söyledim size hece hece
Ya bunu bileceksiniz.
Ya bu gece öleceksiniz.