Bilmiyorsun değil mi Şiiri - İlyas Kaplan

bilmiyorsun değil mi
yolcu mecnun
yol leyla
su gibi akar gider zaman
sine içinde göllenen tutku
yol bulur denizlere doğru
su gibi başını taşlara vura vura
dokunduğu her şeye can sunarcasına
kalbe doluşan kan olur
nabzın atışana katılır
bambaşka sırlar fısıldar yüreğe

yakamdan bir düğme daha açacağım birazdan
şimşekler çakacak gecelerde
yağmur doyururken toprağı
yutulmuş bütün denizlerde
fener aynası gibi
yıldız olup yeniden doğacaksın
içime

umutları tükenmiş
utancına yenilmiş gibi
kirpik uçlarına çiğler dokunacak
güneşleri yakan
yıldız yıldız ışıldayan
çiçek çiçek fısıldayan muştular
eski zaman sevdalarını damıtacak bir bir
tutunup
gözlerime bir daha

**

bilmiyorsun değil mi
çalkantılı denizlerde
filikası kayıp bir gemi gibiyim
bakılan her uzakta en kara bulutlar
içinde fırtına sesi
birden anafor olup içine çekiyor beni
bin dalga şiddetinde
bir dalga daha
bütün duygularım alabora
hani demiştin ya bana
mavi umut ve sonsuzluk rengidir diye
artık hiç inanmıyorum

sonsuzluğa ne aktığını gör
sonsuz denizlerin mavisine
mavilerin sahiline
küllenmiş ümitlere köz sunan yağmur kokulu gecelerce
sessiz sızıların gözyaşından bin teselli serinliğinde
her sabah
şafak sağanağı ile tüllenir ufuklarım

**
bilmiyorsun değil mi
anahtarın saklandığı yer sözcükler değil
kilitli kapıların arkasıdır
sen nerden bilesin ki
bir omuz darbesi şiddetle
yıkılıverir örülü duvarlar
bir vazo düşer yere
paramparça

esir kentlerin mahpusları gibi
puslu sokaklara serpil fırtınalı akşamlarda
göz kapaklarım kan damlatır
her karanlıkta yağmurlar büyütür hayallerim
her solukta biraz daha
biraz daha

**
bilmiyorsun değil mi
kitaplara sığmayan
bir sevda masalıydık
bir teşekkür
bir merhaba
bir bakış
bir gülümseyiş kadar
yakındık bir vakitler

bir selam gönderiyorum
kat kat
dosya dosya birikmiş şiirlerden
ifşa olsun bütün güzel sırlarımız
la perdesinden bestelensin notalar
dökülsün hicazlardan
segahlardan nağmeler

ah bir bilsen
deniz nasıl da dalgalı
burası karadeniz
hani mavi gözlü kadınların yol gözlediği yer
yüreğe öyle kurşun akıtır ki ayrılık sancısı buralar da
koyu mavi denizlere nasıl ah ederim
bilemezsin

**
bilmiyorsun değil mi
derinden içime çektiğim soğuk
iliklerime işliyor
titriyor ellerim
üşüyorum
kara bir sevdanın sonrasındayım

redfer