Bilal Esen Şiirleri - Şair Bilal Esen

Riyakârca zenginin önünde eğilenler
Onur gurur olmayan insanları gördüm
Selam vermemek için başını çevirenler
Şimdi iki büklüm kol açanları gördüm.

İnsan var ki utandım hayvan ondan erdemli

zifiri karanlığa bürünmüş umutlar
yıldızlar saklambaç oyununda
ay körebe!
mehtabından yoksunluğunda
sağır ve dilsiz kaldığını gecelerin
sen gittiğin de anladım.

bana aşkı anlat
ve
sevginin yüceliğini göster
geceden göreyim
sabaha doğan güneşi,
ılık esintilerin değsin tenime

Seni böyle üzen kim ateş düşmüş bağrına
Gözlerinde hüzün var kirpikler ıslak ıslak
Hazanı getirmişsin vakitsiz baharına
Sözlerinde sitem var gözlerin ıslak ıslak.

Ne oldu o neşene yüzün sararıp solmuş

tüm umutlarım vuruldu son yolculuğa çıkışında
çığlıklar yükseldi yedi kat arşa.
her yeni günün akşamında
yine sensizlik çökecek kara bulutlar gibi
göz pınarlarıma.
vakitsiz gidişin olmamalıydı!

Kombasan yimpaşım deniz fenerim
Biri olmaz ise başka denerim
Diyorsa dinlemem bu yol giderim
Karaya nasıl? Ak diyelim dostlar.

Adalet kalktıysa hukuk işinde

Hayallerin bitimsiz liginde
gözlerim kapalı dalarım senli anılara
“hoşça kalın” az öncesini yaşarım
ve
hep imkânlı kılarım düşlerimi
gittiğini inkar edercesine!

Bir adımla gelene iki adım giderim
Bir yorum yazanlara iki ziyaret ederim
On şiirim alandan iki misli alırım
Olur/mu dost bildiklerim bu riya bu etiklik.

Süslü laflar ederler sayfan yolu bilmezler

Amandan doğduğun!
Kapında kul ettin beni kendine
Hani haber verecektin gittiğinde
Kaygıları korkuya kattım saatlerce
Biliyordun korkularımı
Üzmesinler istiyordum seni

Davacı olsam da ben bu yıllardan
Derdim anlatamam dönmez dillerim
Ayrı koydu beni sevdiğim yardan
Yıllardır canana değmez ellerim.

Dönmez artık gençlik bir daha geri