Bilal Esen Şiirleri - Şair Bilal Esen

Bitiş
Yine küsmek düştü şansa kadere
Kime yar dediysem kavuşamadım
Mutluluk yolundan döndüm kaç kere
Cananla bir türlü buluşamadım.

Gurbeti bağrımda özlemle yakıp
Ateşe düşürüp gitme ne olur
Riyakâr yalancı sözlere bakıp
-Düşmanı güldürüp gitme ne olur
-Ne olursun gitme, gitme ne olur.

Sevmekten vazgeç diyorsun
Umut veriyor, sonra kaçıyorsun.
Ben umut değil seni istiyorum,
Gönül’e umut yetmez biliyorsun..

Benim duygularıma neden arama

Gidem yâre deyip düştüm yollara
Denizleri aşıp yel oldum geldim
Tanrı ayrılığı verdi kullara
Dağlardan aşarak yol buldum geldim..

Bastığın yerlerde izine baktım

Uğruna boş yere yanmazdım ben
Yalancı yüzünü görebilseydim
Bu denli umutla bağlanmazdım ben
Elleri sevdiğini bilebilseydim.

Birlikte çıkarak yediğim yemek

Sanal âlem de tanışmıştık,
Her telden her yerden yazışmıştık
Kalmamıştı aramızda hiçbir sorun görüşmekten başka
Özlediğim sevgiyle buluşmak için düştüm yollara
Ne tufan ne tipi kesemedi yolumu, çıktım dağlara
Dört başı memurlar da vardı saplanmışlar karlara

sabah akşam duraklarda
kimi koltuklarda kimisi kucakta
itişmeler kakışmalar arasında
bazı eller orada, burada çantalarda
bir gün sende bizimle gel
başkanım, başkanım.

Çekilmez bir dert olur indirirsen sırtından
Bıkmışım kaprisinden nazından kadınların.
Kalp kırar gönül yıkar kızdırırsan hırsından
Bıkmışım kaprisinden nazından kadınların.

Ne sevdikleri belli ne de sevmedikleri

bu satırları
kanayan yüreğimin
gözyaşlarıyla yazıyorum
verdiğin yalancı mutluluk
ve sonra aldığın can için!
hesapsızca sevdim

Hayırdır inşallah bu ne değişim
Canancığım bu gün müjdesin verdi
Ayrılık olmuştu en son gidişim (Son olmuştu bu en son gelişim)
Sevdiceğim bu gün selamın verdi.

Aylar geçti bir gün yüzün görmedim