Eski bir İstanbul evinde
Maviliğin perde oyalarından taştığı
Kahve kokan eski bir pencereden baktım İstanbul’a
Hepberaber baktık sanki
Öyle ki balıklara nazarımız değdi
Çıplak omuzları parlak hatunlar geçti karşıya
Gözlerini kırparak denize baktılar onlar da
Narin elleriyle okşadılar suları
Sanki saçlarımız ürperiverdi
Güzel gözlerinin ışığıyla simendi eski rıhtım
Beyaz entarileri köpürdü köpürdü
Denizde beyaz karanfiller olmaz demeyin
Malum o sabah oldu işte
Kahkaları taştı incecik parmaklarından
Aç martılar susmaz demiştim onlar da dinledi
Deniz, İstanbul ve martılar
Beyaz karanfillerle süslü neşeli bir kostüme büründüler bir an
Hepimiz ağzımız açık seyre daldık
Kayıt Tarihi : 23.7.2006 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!