Ben Toprağın Özüyüm

BEN TOPRAĞIN ÖZÜYÜM

Beni soranlara eyleyin beyan,
Evvelim ahirim mevlâ'ya ayan,
Ne paşa oğluyum, ne bir gardiyan,

Ben turab'ın astarıyım yüzüyüm,
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

Naciz damarımdan coşar ırmaklar,
Gıdasından nasiplenir parmaklar,
Kayayı andırır kemik tırnaklar,

Ben turab'ın bayırıyım düzüyüm,
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

Ser'ime iy bakın gönüldaşlarım,
Saç, sakalım, kipriklerim, kaşlarım,
Filizlenir yeşermeye başlarım

Ben turab'ın çayırıyım cüzüyüm,
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

Göğüs kafesimle omuz küreğim,
Arasında alevlenir yüreğim,
Hüzünlenir sızlar burun direğim.

Ben turab'ın yanarıyım közüyüm,
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

Gayet net aşikar, değil muamma ,
Hakk'kın yarattığı ademim amma,
Cürmüme aldanıp ülama sanma,

Ben turab'ın pınarıyım sözüyüm,
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

Halk eyledi Mevlâ beni balçıktan,
Cismim ibarettir karakılçıktan,
Beyan eyliyorum size açıktan,

Ben turab'ın kulağıyım gözüyüm
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

Müçtehit'im işte böyleyken böyle,
Yalanım var ise açıkca söyle,
Ne beni zem eyle, ne de metheyle

Ben turab'ın baharıyım güzüyüm,
Toprak benim ben toprağın özüyüm.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi