Ben Nasıl Güleyim Şiiri - Yusuf Ziya Yılmaz

Kuşatmışlar gülyüzlü nazlı coğrafyamı
Yılan dişli kan emiciler
Mor dağlarımın nar çiçekleri
Asar kendi bedenini gençliğinden.
Akşamları yıldızlarını sevdiğim semalar
Mazlum bir sebinin parçalanmış bedenini kusar
Ölüm oyun oynar caddelerde sokaklarda
Sobelenen gençliğim tarihin kanlı sayfasında
Yaralı can çekişir çığlık çığlığa
Duyan yok, gören yok sahilde ölü bulunmuş insanlık
Ben nasıl güleyim

İhanet pusu kurmuş yüreğimin orta yerine
Tatlı dille zehirler şah damarımı
Zehirler şafaklarda al renkli umutlarımı
Zulüm kuzu postuna bürünmüş fahişe bedeni ile
Canımı alacak namluyu nakış nakış ölümle süsler
Sürme çeker gez göz arpacığına
Kardeşim aşık olur celladına
Süslenmiş tetikleri al dudağından öper
Vurulur alnından düşer bedeni
Gözbebeklerim ölüm içer
Ortadoğu mazlumların mezarı olur yüreğimde
Ben nasıl güleyim

Saplanmış kara bir hançer böbürlenir
Kan açmış, gül giymiş bedenimde
İnsanlık der bölerler inançlarımı
Kirli elleri ile mezhep mezhep parçalara
Bölerler,kuşaktan kuşağa uygarlığımı
Acı ekerler kundaklarıma
İntikam büyütürler dede torun soy soy
Düşman olur kavim kardeş, kardeşe
Allahuekber der, ölüp ölüp öldürürler
Akbabalar üşüşür çığlık çığlığa
Bahar dalında tomurcuk bedenlerimize
Köle pazarlar kurulur medeniyetimin orta yerine
Tek dişli vampir kan emer
Yürekler alev alev yanar
Anaların ceylan gözleri nehir nehir kanar
Ben nasıl güleyim