Belli Şehir Şiiri - Mehmet Necip Özmen

Bir kaldırım taşı kadar değilmişim şu şehirde
Denizle dalgayla yağmurla
Ve güneşle
Ve insanlarla oynaşır
Bilmem kaç asırdır döşeli
Olamıyorum onlar kadar
Vur beni o taşlara koca şehir
Al
Şu gecenin karanlığına
Yok olayım

Ve sen
Güzelliğin kadar
Çok zalim deniz

Sefilliğin çirkinliğinde ben
Sefilim
Sefaletim kadar
Söyletmiyorum kimseye
Saklıyorum
Adalarını
Adını bu şehrin

Kimin kaldı ki adı
Kime kaldı ki bu şehir
Kalmasın
Kalmasın yahu dedim

Fırsatsızlığında geçmek istedim karşısına yolun
Nasıl oldu hatırlamıyorum
Biri yok olmuş ayakkabımın
Su içinde diğeri
Üşüyorum
Canımı kurtardım
Şükür
Raks edermişim meğer
Dalgalarla denizle
Nafile haykırışları şarapçıların
Aldırmıyorum
Eve de daha çok var

Geceler
Biliyor musunuz
Hiç olmadınız benden yana
Ve sen
Yaptın yine yapacağını koca şehir
Ayazında ben
Bir gariban
Hiç mi utanmadın
Arlanmadın

Şu yüksek taş duvarlara illet olurum
Sallanan köklerin sarkmış uçlarına da
Yalvarır gibi
Başka yer mi kalmadı salınacak ülen
Gidin bir mezara
Can verin bir cansıza
İşe yararsınız
Hiç olmazsa
...

Bir kaldırım taşı mı olsam
Bir yerim olmasa varacak
Gömülü kalsam binlerce yıl
Uzar bir kök nasılsa bir gün
Herhal
Beni de yalnız bırakmayacaklar

2003 Belli Şehir