Belgin Turan Şiirleri - Şair Belgin Turan

Sözcükler dondu, anlamını yitirdi şairliğim,
Tarif edemiyor, bir busenle eriyen bedenimi,
Ulu Tanrım nerede? O kanmayan benliğim,
Bir sıcak sarhoşluk okşuyor, yakıyor tenimi,
Haz bile çıldırdı, acıtıyor tutsak yüreğimi,
Böylesine yakınken, gitmek ne zor olacak,

Örselendim, çok yıprandım,
huzur bulurum sandım,
onca yolu boşuna,
boşuna arşınladım…
Aradım çaresizce,
yar, seni yad ellerde,

Büyük bir aşk yaşamışız,
Senle farkında olmadan,
Dün gece doğdun içime,
Seni düşündüm an be an.

Kalbe akan sözlerini,

Ben yeni bir umutla,
yeni bir şansla,
yeni bir heyecanla,
yeni bir adresle değil,
Var olan heyecanımla,
içimde yaşattığım canımla,

İnanma, aldanırsın yad eller seni benim gözlerimle göremez,
Unutup ismini, cismini candan, yürekten inan kimse sevemez,
Senin olan her şeyi, tüm varlığını, teni yakarak tene nakşedemez,
Her gün secde edip yoluna, bir ömrü bir hayale böyle bahşedemez.
Belgin Turan 21.03.2006

Usandım savunmaktan,
seni kendime karşı,
şair yine kahrediyor,
anma, sorma unut diyor,
Benim de beklemekten,
artık içim karardı,

Benimle konuşurken,
Değişirdi rengin, sesin, sen,
Bal dökülürdü ağzından,
Ve o duygulu sazından,
Eser kalmazdı nazından,
Ruhumu okşar, severdin,

Seninle başladım,
güne gülerek,
İçimden de ağladım,
kendime acıyarak,
Böylesine muhtaç mıydım?
Senden gelen bir sese,

Bir işi yok mu?
Diye düşünüyorsun,
Kafan dalgın, dilin suskun,
Olmaz olur mu a canımın içi,
Sabah güne o güzel adınla,
Günaydın diyorum…

Bir zamanı var mıdır sence?
Duyguların tutkuyla birleştiği anın,
Kaçtır sevişmenin saati?
Yoksa canın çekince mi ayukka çıkar,
O dehlizlerde sakladığın,
Tutkunun yanan ateşi,