Belgin Erturk Şiirleri - Şair Belgin Erturk

.
.
.
izin ver
göçeyim
gölgenin kursağından

.
.
.
.
inceden süzülüyorum zifir zifir
her yanım iğne çıbanı doluyken

hüzündü giderken kirpiğimde asılı kalan
.............emanetin bendedir o günden bu yana ağlayamam

Allah’ın sev diye verdiği bu yürek
çarptığı her an seninledir

yüreğini yüreğimde hissedemediğim an
bedenim toprağa eş'tir

.
.
.
ey zaman
gül toplayan rüzgarın elleri
sana gelen her çıplak söz

akıp giden karanlık bulut
kızgın
azıcık ta eflatun

dolu dizgin denizi aşıp
kavuracak gördüğü ilk karayı

//her yaşadığım
mevsimin arkası kış
yol yakın nasılsa
kış sonrası baharım varsın olmasın//

artık korkma

.
.
.
ses binlerce düş ışığıyla gelir geceye
ömrü yağmur dizili ip üstünde
saçları savrulur sabah sisine

bilirdim
beni hiç sevmezdin

kül kokardı ellerim
ateşle oynardım

öyle bir süvari ki ömür
ne günaha ne de sevaba zaman var
dirense de insan boşuna
sonun bir musalla taşıdır…