Bekleme Şiiri - Ali Arıcak

Ben çok uzaklardayım yaban kızı,
Bir ümit kapısı aralayıp beni bekleme
Bekleme beni gelemem
Yollarımız umutsuzluk vefasızlık kadar zıtlaştı
Sen yaban kollarda
Bense karabahtımın çizdiği ufuklardayım.
Sensiz gülmesem, çoşmasam, oynamasamda
Beni bekleme.
Ben yazlık tıkırlarımla,
Çamura batmış bir divaneyim,
Yolunu kaybetmiş sokak sokak gezen bir avareyim,
Sen eğlen yaşa ve gül
Sevdiysen mezarıma koyarsın al kanlı bir gül.
Esirmeme üstüne farz olan duanı,
Bu kalsın hiç olmassa üstümde bir anı
Ben seni çıraların en karanlık yerinde bulmuştum,
Barlarda, sazlarda, diskolarda değil yaban kızı
Gönlümü acımadan çalan yaban hırsızı
Delice sevdim seni,
Seni şiirlerme, anılarıma yazmıştım lakin
Sen acımadan terketttin neydi niçin di o kin
Sana türküler yaktım,
Şarkılar söyledim, duymadın, dinlemedin bile
Kuş gibi kondun gönülden gönüle
Halbuki ben sevdalıydım
Umudum kadar, yüreğimi kadar,
Tarihim kadar, töremiz kadar sevdalıydım
Sigara dumanlarımda arardım sende ki teselliyi,
Sen hep vehminde bıraktın o aciz sevgiyi.
Açık bıraktım kapımı hep gelirsin diye,
Sana sevdaların en yücesini vermiştim ölesiye,
Kışın pusu kurmuş soğuklarında,
Dam arkalarında araladık pencere diplerinde,
Anlatamadık derdimizi ipsiz sapsız dediler
Dinlemediler sevdamızı,
Lakin dönmez giden tren aynı raydan,
Vazgeçilirmiş vefasız, acımasız yardan,
Bekleme çok zaman geçti aradan,
Bekleme yaban kız;
Şimdi ben vazgeçemem, yaman sevdadan.