Bir rengi yazmak isterdim
Bir rengi yazmak, kendiliğimden
Yazdıkça koyulaşıp, kabarmalıydı gölgeleri
Sağanak bulutları gibi toplamalı, içmeliydi kederleri
Yüzmeliydi sonra, yüzmeli dilediğince kendi içinde, isterse feri kesilene dek
Ya da isyan etmeliydi, ne bileyim, kendini feda etmeliydi ama kararlı ve gülerek...
Yazgısı yüreğimi dağlar aşkın
Sözcüklerine soyunur
Çırılçıplak gözlerim
Utanmam ağlamaktan...
Ya ellerim
Ellerim dokunur kırıklarına
Su yanar mı?
Ateş ağlar mı?
Düşününce seni
Aklımın icatları
Aklıma sığar mı?
Düşer düşlerim yollarına
Son çırpınışlarıydı
Buz kesilmişti
Avuçlarımda
Bakamıyordum
Ağlamaklıydı gözlerim
Son gücümle
Işıklar, ışıklar...
Yolu bir, yordamı bir
Fikri, ruhu pak ve hür ışıklar...
Hem yalın; çırılçıplaklar
Vakur, kırılgan, dokunulmaz
Kaybeden rengini denginde
Değil tabi
Kaçırmak senden gözlerimi
Bakmamak değil tabi...
Bilmemen özlediğimi
Özlememek değil tabi...
Saklamak ellerimi
Her şeyi seviyorum
Seni seviyorum
Dostlarımı seviyorum
Yaşamayı seviyorum
Kendimi seviyorum
Sevgim öylesine sonsuz ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!