Bekçi Amca Şiiri - Şuayip Avşar

Karanlık çöküp herkes uyuyunca,
Suları da belerim vadinin yatağına,
Ninniler söyleyerek.
Ve ben nöbete dururum;
Mumun cılız, ürkek ve solgun alevi ile beraber.
Ve her gece hüzünlü misafirlerimi beklerim.
Şiiri ve sevgiyi.

Buz gibi havaya rağmen
Kapıyı da aralarım;
Alevini titreten o ılık nefes
sessizce içeri süzülsün diye:
Ölmüş şairlerin son nefesi.

Ciğerlerime dolsun
Ve bana tarihimizden iki küçük kelime fısıldasın diye;
Merhamete dair,
Ve Sevgiye dair.
İki küçük kelime.
Ki o kelimelere kendi nefesimi de katıp,
Yüreğimde mayalayayım,
Divitin ucundan damla damla süzülsün diye.