Behçet Bilgiç Şiirleri - Şair Behçet Bilgiç

Sevdi seni bu gönül ne olur terk eyleme
Şu kısacık ömrümde ereyim vuslatıma
Sevdim seni bir kere ister sev ister sevme

Mümin münafıktan seçilmez oldu
Kim alim kim zalim hiç belli değil
Kirlenmiş pınarlar içilmez oldu
ihtiyar ettiler yaş elli değil

İki yüzlü yüzler çoğalıp gitti

Hasetten fesattan korusun Mevla’m
Çekil bir köşeye yal var Allaha
Çekmek istemezsen eğer tasa gam
Çekil bir köşeye girme günaha

Tıka kulağını duyma kem sözü

Muzdarip kalbimin sensin köşesi
Ne olur bırakma bırakma sensiz
Şu gönül aynamın sensin neşesi
Gir gönül bahçeme gir sesiz sesiz

Bir damla göz yaşıdır yaşamdan tek hatıra
Kıyılarında hüznün gezinip duruyorum
Doğmuyor gün ufukta gece kara gün kara
Meçhule giden yolda durmadan yürüyorum

Her şey bana yabancı her şey başka biçimde

Olsa da şu yaşam zalimden zalim
Senin o naz ende duruşun yeter
Hüsranlar içinde olsa da halim
Senin o sıcacık gülüşün yeter

Çevirse de hayat yazımı kışa

Vadettiler güneşi boğdular karanlığa
Çaldılar sevdamızı yok oldu vuslatımız
Ruhsuz sevgisiz kaldı bak sen şu insanlığa
Yitirdik insanlığı sözde insan adımız

Çoğaldıkça söz ehli azalıyor hal ehli
Doğru söz yanlış dilden bal olsa zehir akar
Tapmaktan dünyalığa kalmadı yazık veli
Değiştirdik iklimi ilk baharda yağar kar

Dürüstlükten dem vuran hak yiyen hakçılardan

Günah deryasına daldık gideriz
Emri ilahiye bakanımız yok
Haram helal demez, geleni yeriz
İman çırasını yakanımız yok

Şu nefse köleyiz şeytana tutsak

Yordun beni hayat yordun
Narınla yakıp kavurdun
Külümü yele savurdun
Bırak artık düş yakamdan

Gidilecek yol kalmadı