Yordun beni hayat yordun
Narınla yakıp kavurdun
Külümü yele savurdun
Bırak artık düş yakamdan
Gidilecek yol kalmadı
Olsa da kolay girmek çıkılması zor girdap
Hapsettin gözlerimi manalı gözlerinde
Sensiz yaşamak artık, şu gönle bir ıstırap
Gönül bahçelerimin sen varsın her yerinde
Ötmüyor artık bülbüller
Hazan gelmiş şu bahçemde
Açmaz oldu artık güller
Var bir hüzün var içimde
İçimde bir bitmez sancı
Sardım yumak yumak dert kervanını
Savruldum dağ bayır hicranlardayım
Vermez huzur vermez yaşam bir anı
Yaşarım sürgünü gayet zordayım
Olmadı yaşamda beyaz bir atım
Kadın dediğin
yüreğin yandığında
başın ağrıdığında
dermansız bir derde duçar olduğunda
bakınca gözlerine ilacın olmalı
Yar ayaz esiyor hayatın yeli
Vurur gül dalıma savurur durur
Yar ben şu aleme geldim geleli
Yürür dert belalar üstüme yürür
Açmaz goncalarım dallarım kırık
Yok olmuş kişilikler dünya meta’ı için
Boşa ararsın bir dost yitirilmiş duygular
Tükettik sadakati gelinde bir dost seçin
Kirlettik pınarları k bulanık akar sular
Bukalemun misali her renge bürünürler
Çekilmek istiyorum uzun bir inzivaya
Sessizlik istiyorum çalınmasın kapılar
Paklamak için kalbi ihtiyaç var duaya
Tezgahlar arasında bozuldu bak yapılar
Kalabalık bir şehir caddeler kirli ayak
Bülbülün sesinden bihaber gezen
Kargalar misali ötenimiz çok
Günah batağında yüzdükçe yüzen
Söylediklerinden nasiplenen yok
Eyleme dönmezse söylenen sözler
Çöktü şu gönlüme hazan mevsimi
Kurudu gül dalım soldu yaprağım
Ayaz gecelerde buldum kendimi
Kalmadı sevdalar sarayım kimi
Dumanlı dumanlı şu gönül dağım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!