Bedri Karaarslan
Gökyüzünü yeniden boyasaydım
Biraz daha mavi olurdu
Ormanı da bir ton koyu yapardım
Gül daha kırmızı
Toprak daha kahve...
Menekşe daha mor olurdu.Her renge cila katar
Her şeyi parlatırdım
Her şey soldu sevdiğim
Doğa rengini yitirdi bence
Özellikle sen gidince
Suyun akışındayım
Sevda gemisinde yelkensiz
Avuçlarımda sıcaklığın
Ve yakamoz parıltılı gözlerin
Rotasız seferdeyim.
Alıp başını gidebilmeli insan
Uzaklara... çok uzaklara...
Ana yoldan uzak patikalarda
Dağ bayır yürümeli..
Yorulduğunda durmalı.
Bir kuşun kanadında tüy olsam
Yüce dağın tepesinde buluşsam seninle
Yağmur bulutlarının üzerinde yaşasak
Sonra yağmur olup yağsak bir ormana
Bir meşenin yaprağında iki damla su olsak
Düşsek toprağa
KARALIYORUM
İçimdekileri öylesine
Anlamsız çizgilerle
Karalıyorum
içimden bir ağaç çizmek geliyor önce
Çağırma gelmesin yaklaşma değmesin elleri ellerine
Gösterme yüzünü görmesin bakmasın kem gözleri gözlerine
Duymasın kulakların kandıran sözlerini
Yakalanma lanetin birine
Bulaşandan, cüretten, ısrardan sakın
Koyu siyah saçlarını
Yıldızlarla süslediler
Ay gülümsese de
Adına gece dediler
Dertlinin ahı
Gönlümde ne sen ne bir başkası
Sadece aşk titriyor yüreğimde
Sen sanal bir sevgili
Ben gerçek bir aşık
Seni ben yarattım düşlerimde
Elimde senden kalan bir şey yok
Yokladım bitmişsin bende
Oysa ne çok birikmiştin
Acıyordun her zerremde
Sızlayan her yerim sendin
Sus-kun sevgili
Değince gözlerimiz birbirine
Dursun zaman
Bakışın bulutlansın
Yağsın yüreğime
Sus
Gözlerin konuşsun
Aksın bakışın yüreğime
Ve Yansın yüreğim
Aşk olsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!