Büyük bir sıkıntı daraltıyor yüreğimi
İçimde bir fırtına ağaçlar deviriyor
Derinden bir ses:'' sakin ol.'' diyor
Yağmurlar yağıyor çılgınca
Taşkınlar yolları,köprüleri deviriyor.
İçimdeki ses:''Sakin,sakin ol.'' diyor
Her zerremde sen varsın ya!
Gözümde bir ilahsın ya!
Varlığın her şey ;yokluğun ölüm ya!
sevgim,tanrı sevgisiyle eşitlenir
Ne sıkıntılar çektim
Ne özlemler büyüttüm yüreğimde
Öfke duydum zaman zaman
''Boş ver''dedim çoğu zaman
Seni buldum hoşlandım yaşamaktan
Ne yaptığını bilmeyen
Üç parça halindeyim
Bakışlarım çakılı
Gönlüm firarda
Arzularım kararsız
( Deneme)
2001 Yılında bir anadolu lisesinde çalışıyorum. Hepiniz lise hayatınızdan hatırlarsınız. Özellikle 2. yarı yıllarda mezuniyet telaşı başlar; son sınıf öğrencileri başka bir havaya girerler.Giydikleri gömlekler yazılarla dolar.Andaçtaki sayfalarına bir -iki cümlelik yazı yazılması için öğrenciler sevdikleri öğretmenleri sıkıştırmaya başlarlar. Söylemesi ayıp sevilen edebiyat öğretmenlerinden biri olduğum için
bu anlamdaki yüzü aşkın talebi karşılayabilmek için hepsinin yüreğine dokunacak daha kapsayıcı bir yazı yazmak geldi aklıma. İşte bu yazıyı sizinle paylaşmak arzusundayım. Yazım şöyle:
'' 'Türkiye'den İnsan Manzaraları, kavramı, sanırım en çok okulumuz son sınıf oğrencilerine yakışırdı.Birbirinden farklı değişik renk ve biçimde birçok psişik yapının bazen uyumu; bazen uyumsuzluğunun görsel göstergesi onlar.
Bilgin bir bulut
Her an dökülmeye hazır
Ve dökülüyorsun gelince vakit
Boy boy yeşeriyoruz
Umut umut büyüyoruz
Aşk dönencesinde
Akrep burcundayım
Akrebin biri soktu beni
Zehri dolaşıyor yüreğimde
Sinemde günbatımı kızıllığı
Üniversiteye kayıt yaptıktan sonra kalacak yer olarak amcamın evi seçilmişti.Buna itiraz edemiyordum,çünkü:'' Biz varken yurtta mı kalacaksın?''çıkışını yapan amcama karşı çıkma otoritesine sahip değildim.Mecburen ilk yıl onlarda kalacak;daha sonra özgürleşmenin bir yolunu bulacaktım.
Amcam,sert ve despot biriydi.Evde çocuklarının azraili gibiydi.Eve geç saatlerde sarhoş gelir;beş kızının ve karısının uyumadan tam tekmil esas duruşta onu beklemelerini isterdi.Çift karakterli gibiydi amcam; evde başka dışarda başkaydı.dışarıda çok sevilen, saygı uyandıran aynı zamanda itibar gören biriydi.Pazar günleri bile grand tuvalet giyinir, öyle çıkardı sokağa. PTT' de memur olan amcam bu şık giyiminden ve kendinden emin vakur duruşundan dolayı pozisyon olarak yüksek bir mevkide Çalışıyor sanılırdı.
Onu pek sevmezdim,Evdeki despot tavrından dolayı,dışarıda gördüğü itibar beni kızdırırdı.Hal böyleyken pazar günleri onunla birlikte evden çıkardık.O böyle isterdi çünkü...Küçük Ev denen sur dibindeki çay evi- park karışımı bir yerde oturur çay içer sonra ayrılırdık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!