DEVRAN DÖNER
Bir bahar günü girdin dünyama
Bir sonbahar akşamıydı
Benden gidişin
Aşk baharı sever,sonbahar hüznü
Nasıl da denk getirdin.
Bu gün dönüyorum memleketimden
iki mezar taşının arasına kardeşimi koyarak. Yüreğimde bir büyük yumruyla
zaman denen ilaca sarılarak
Annem ölmeden emanet etmişti bize
Bilgin bir bulut
Her an dökülmeye hazır
Ve dökülüyorsun gelince vakit
Boy boy yeşeriyoruz
Umut umut büyüyoruz
Ask nağmeleri dökülürken dudaklardan
İçim yanar, kor olur yüreğim
Yine de dökülsün isterim
Dur demem
Bir bıçak yarası gibi seni sevmek
Pembe sabahlara uyanılır burada
Mavi öğlenlerle sürer yaşam
Altın ikindiler,
Menekşe akşamlardır Ege.
Burada,
En büyük arzum
Yar ile buluşmak
Oturmak yüz yüze
Kahverengi bakışmak
İki kahvenin telvesine
Sevgiler sıkıştırmak
Bahar, nisanla düşer gönüllere
Ve canlanır yürekler
Sonra bir bülbül sesi duyulur
Çıkar goncasından güller
GECENİN SANCISI
Gecenin saçlarında sıralanan sokak lambalarıydı
zaman
Sancılı bir yürekti
Işıklı pencerelerde kavrulan
GECEYDİ
Geceydi
Buz gibiydi sessizlik
Bütün feryatlar gizlenmişti sanki
Sokakların kuytu köşelerine
Sırları vardı gecelerin
Gitme kal demiyorum artık
Zaten gittin sen
Işıltısı kalmadı gözlerinin
Yanımdaki sen değilsin
Sesin değişti.
Bakışın yok.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!