Bayram Gökmen Şiirleri - Şair Bayram Gökmen

Onlar derya, ben damla,
Ham ruhlar, şiir nedir bilmiyorlar!
Sen Yunus olamazsın diyorlar.
Mevlana gibi yazmışsın diyen var,
Baki kimdir? bilmez ki ağyar.
Necipten tarak izi var saçında dediler,

İnsan; bir çamur, topraktan gelme.
Çamur; bir insan, Allah’tan derme.

İçimde gül mevsimi saklıyordum,
Sense zemheri esiyordun.
Ben seni gönlüme bekliyordum,
Sense saçlarımda geziyordun.

Nazlı seken bir ceylansın,

İstanbul benim iki yakam
Sen birleştirirsin ey sevgili
Boğaz gözyaşlarım
İçinde gönlüm yüzer
Gönlünün oltasına takılana kadar
Ah le yar ahle yar

Bana sorsalar sen kimsin
Söylerim gurbetin yolcusu
Gurbet nedir deseler tarif edemem ki
Tarifin zor ey sevgili
Zamanı yırtmak ne mümkün
Hayalinle buluyor gönlüm teselli.

Bu dünyanın işi bitmez,
Cana mal mülk yetmez,
Taşta yosundan gayrisi bitmez,
Gönlünü toprak eyle sen.

Aşksız çiçek mi açar,

Yunus’ta gönülsün sen, Karacaoğlan’da sevda.
Köroğlu’nda yiğitlik, Âkif’te yüreksin.
Veyselim’de “Anadolu”, Dadaloğlu’nda cesaretsin
Çanakkale’de kansın sen, Sarıkamış’ta tufan.
Bir başına cansın sen tek başına vatan.
Akçaabat’ta kemençe çalarsın Aşkaabat’ta dinlersin.

Tak tak
Bu sensin muhakkak
Yok yok yine hayalin
Şimdi üşüyor elim
Odam ayaz
Altımda kilim

Bu akşam sana geleceğim,
Yüreğimi alıp elime.
Bin bir defa güleceğim,
Gülmesen de yüzüme.

Bu akşam sana geleceğim,

Dağların kahrını,
Yükleyin sırtıma.
Kanımın kanını,
İçirin de canıma,
Bir son vereyim onsuzluğuma.
Ruhuma serin,