bu yılları unutma
dönüpde geri gelme ama
sakin tavırların eksilmesin
sende ekşitme yüzünü emi
sende farkında ol yaşamın
yaşadığının,yaşandığının
ve rüzgar ağladı
sebebsiz yere
düşünü kuramadığı için
yaşayamadığı için
sevdiği dondurmaları
şimdi dön yüzünü
geçirimsiz toprağa
ki kabarsın duyguları da
seni de alsın içine
şimdi bak o bakışların ardından
papazın çayırı vardı,kadıköy de
efsaneler yaşanmış mış dünde
ben göremedim hani nerde
çaylaklar oynaşır kadıköy de
arpa,buğday yiyecek dolu
ilkin ne yazmalıyım
dokunuşlarına hayatın
bağrında bir gül umutlu
sadeliği alabildiğine hoş
yalnızlık belki bir mikrop
beni teslim alabilen
bu sesler bizi niye konuşuyor
bu gürültü niye
çekiştirilip bırakılan
bu lastik
sıkmaz mı hiç çekenleri
çekemeyenleri
yaptıkları görünmez
gün boyu dalaştığı
soğanlar,salçalar,biberler
sıradan rutin işlerdir
evdeki adama göre
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!