Basri Yıldız Şiirleri - Şair Basri Yıldız

Taşıma hayatta kin ile nefret,
Haline daima gönülden şükret,

Şu nefis değimli bizi ayartan,
Hak yolu varken yoldan çıkartan.

Götürün beni götürün,
Çok uzaklara götürün.
Zararı yok;
Kimsecikler olmasın,
Yapa yalnız,
Yeterki,

Yeryüzünde kibirle yürüyen zavallı,
Sende bir kan pıhtısından yaratıldın,
Sana kim öğretti kalemle yazmayı,
Sanma ki küçük dağları sen yarattın,
Sakın zulüm etme mazluma, düşmüşe,
Akıllı ol, bu azgınlık bu kibir niye.

Bir elinde süpürgesi,
Bir elinde el bezi,
Durmadan temizler her yeri,
Ahmet Abi.
“Nasılsın? Abi”
İyiyim der gelir geçer Ahmet Abi.

Gecenin bir leylim vakti,
Aklıma geldi yine bakışların,
Ne çabukta unutup gittin,
Nerde kaldı verdiğin sözlerin,
Ben sana bakmaya doyamadığım,
Haber vermeden aniden gittin,

Karşıda görünüyor camileri minaresi,
Minareden yükselen yanık bir ezan sesi,
Sarayburnu, Eminönü, Galata köprüsü,
Çınarların üstünde uçuşan kuş sürüsü,

İstanbul benim aşık olduğum şehir,

NE KALDI... HANİ?

Bu gecede çıktım tek başıma sokağa,
Gittim kaybolurcasına karanlığa,
Ayağımın altında adımlarımı dinledim,
Garip sesler çıkarıyordu yalnızlığa

Geçerim bende tek başıma,
Çizdiğim bu yollardan,
Yollar ıssız, yollar taşlı,
Yakışını duyarım yüreğimde,
Bir mızrak boyu yükselmiş güneşin,
Derken bastırır gırtlağıma pençesini

Kaç kez boğazımda kenetlendi,
Gecenin bu sessizliğinde hıçkırıklar,
Ay ışığı çırılçıplak, yıldızlar göz kırparken,
Ben hala uykusuz, yapayalnız,
Özlem rüzgarları şakaklarımı yalarken.

Etrafına sevgiyle bakacaksın,
Hoşgörü çeşmesinden su dağıtacaksın,
Kin ve nefretten uzak duracaksın,
Asla kibirle bakan olmayacaksın,
İçten seveceksin,sevileceksin,
Çiçeği seveceksin renk renk,