Başka Kollardan... Şiiri - Sevnur Şaylan

Her şey seni görünce değişiyordu gözümde...
Köşeden dönüşün...
Ya da...
Kapıdan usulca girişin...
Kim bilir nelerden yakınıyordum o ana dek...
Kim bilir neler geçiyordu aklımdan...
Bilmiyordum...
Sen geliyordun...
Ben...
Duruyordu sanki tüm dünya...
Susuyordu tüm gürültüler...
Bir sen kalıyordun yaşama dair,
Bir sen...
Ne yapacağımı bilemiyordum,
Ellerim titriyordu,
Sanki içimde bir kuş çırpınıp duruyordu...
Farkında olmadan gülümsüyordum...
Utanıyordum...
Utanıyordum...
Yüzüne baksam mııı...
Başımı çevirip umursamaz görünsem miii...
Bilemiyordum...
Haddini bilmez ki gözlerim,
Çoktan gülümsemişim sana,
Sonradan farkederdim...
Gözlerin...
Beni benden alan,
Yüreğimdeki buzları eriten,
Bir anda beni ateşlere bırakan,
Gözlerin...
Konuşurduk ara sıra...
Hep havadan sudandı sebeplerimiz...
Bir türlü konuyu aşka getiremedik...
Biraz da kendimizden bahsedemedik...
Akıp giden zamanın içinde,
İki farklı yollardan birbirimize el salladık...
Sustuk...
Pişman da olduk...
Yine de sustuk...
Neydi korkumuz? ...
Neydi çekindiğimiz? ...
Bilemedik...
Bir sevdayı da...
Başlamadan,
Biz bitirdik...
Şimdi...
Başka kollardan gülümsüyoruz birbirimize,
Yaralı yaralı...
İç çekişlerimiz de,
Boyun eğişlerimiz de,
Birbirimize hitaplı...
Gözlerde kalan bir sevdaya,
El salladık başka kollardan...
Neydi bize engel olan...
Bilemedik...