Aylardan bilmem ne
bilmem nenin yirmi dördü
herkeste bir koşuşturmaca
herkeste bir telaş
birazda asabiyet.
Çarşı tıklım tıklım
Umudumun toprağı
gözyaşımın bulutu
öfkemin ateşi
karanlığımın güneşi
alnımın yazısı
gözlerimin karası
Uyumak istiyorum anne !..
mavi deryalarda gözlerimi kapatıp
bir daha uyanmamak istiyorum.
Vücudunun her hangi bir yerinde
bir hücre olmak
hep orda kalmak
ne odam kireç
ne yüzüm güleç
bağışla beni sevdiğim
geri dönmek için çok geç...
Ayaklarımız bir akarsuyun içinde,
paçalarımız sıvalı,
bilirsin, yüzme bilmem
bu yüzden kenarında kalmalı.
Konuşuyoruz havadan sudan
sen anlat-ıyorsun- ben dinliyorum
Bir lisenin buluşma gününde
yıllar sonra anladım büyüdüğümüzü...
Kara tahtanın karşısında
dirsek çürüttüğümüz
yar sevip
ucuz şaraplar içtiğimiz
oynadığımız yirmi dört maçta
hep mağlup olduk,
sıralamada yerimiz olmadı hiç
hiç galibiyetimiz yoktu,
averaj desen eksi bilmem kaçlarda
handikap adamı olduk,
Coğrafyacılara
güvenim kalmadı artık...
anladım ki tek yön varmış;
olduğun yön...
Zorunlu ikametimsin
kaçak arsalar üzerine kurulu...
ki rahat bırakmaz yıkım ekipleri
belediye imar kurulu...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!