Bir parkta otururken görmüşler beni.
Şimdi nasıl anlatılır,
sahibini bekleyen bir eşya gibi unutulmuşluğum.
Oysa ben alışkınım unutulmalara
Düşünür dururum,
ne güzel hazırlamışsın beni bu yalnızlığa.
Şimdiler de fark ediyorum bu yalnızlık
Bu sevgi en çok bana yakıştı.
Beni bir tek bu bank anladı.
Kayıt Tarihi : 25.2.2020 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!