Baktıkça.. Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Usta baktıkça..
Baktıkça usta, utanıyorum..
Huzurmuş, umutmuş, yarınmış,
Yaşamak değil benimkisi..
Ben sadece, her gün
Aynada kendime katlanıyorum..

Bir de kapı komşuma,
Manav Hüsnü’ ye, bakkal Selim’e,
Doktor Kazım’ a..

Açlığa katlanıyorum usta,
Yoksulluğuma, sefilliğime,
Yalnızlığıma…

İşsizliğime katlanıyorum,
Hırsızıma, yan kesicime, yobazıma..
Arsızıma, huysuzuma, korkağıma..

Sosyete fırlamasına,
Misyoner zırlamasına,
Lejyon züppesi,
Yazar zamparasına..

Katlanıyorum usta,
İnan katlanıyorum..

Ama bir de,
Katlanamadıklarım var..

Hani suret-i aslı
Maymun soyundan gelen,
İnsan kılıklılar…

Hayvan seviciler,
Sahtekar çevreciler,
Kendini bir soysuzluğa,
Asaleten Vakfediciler…

Ben kimim usta?
Sorunca “senin” diyorlar,
Bu orman, bu ağaç, bu topraklar..

Kimim ben usta?
“Senin” diyorlar,
Bu maden, bu kömür, bu kaynaklar..

Öyleyse neden açım?
Neden yoksulum usta?
Söyle bakalım,
Sen ne diyorsun bu hususta?