Bu Gün.. Hiç Bir Şey...

Bu gün hiç bir şey...
Yıldönümsüz,yaş gününsüz bir gün daha işte...
Anısız ve daha çok kanısız,
Kimliksiz bir aşkın yalnızlığını koymuşum cebime,
Yine bütün sokaklar benim..

Bu gün hiç bir şey...
İpi kopmuş asansör boşluğunda kalmışım sevginin...
Bütün duygular kararsız,
Hiç bir anlam sabit değil yüreğimde,
Ve yalnızlık, her zamankinden yalnız...

Bu benim tek cezam hayatın içinde,
Tek yenilgim,tek yorgunluğum,
Pervasızlığımın güncesine yazılabilen tek korkum...
Ne seni sevmenin anlamını taşıyabiliyor
Yüreğimin kol gücü,
Ne kaybetmenin...
Ne zaman sen diye bir söz çıksa ağzımdan,
Gecikmişliğin kör kurşunuyla hep sırtımdan vuruldum...
Öldürmedi de,yaşatmadı da bu sevda beni,
Acının fırtınasında savruldum durdum..

Bu gün hiç bir şey...
Gülmenin de,ağlamanında
Gerekçesini hasır altı etmiş zaman...
Yitip gitmişsin başlangıcı olmayan bir düşün gece yarısında,
Uykularım ağırlaşmış her zamankinden...
Varlığını her zamankinden daha çok severek uyanmışım,
Doğan yeni güne...
Yetişemedim yine avuçlarımda kalan sahipsiz gülüşüne...

Bu gün hiç bir şey...
Sana verecek hiç bir şeyim yok elimde,
Yine seni özlemenin verdiği o tuhaf sızı var yüreğimde...
Hiç bir şey bu gün günlerden,
Aylardan hiç bir buluşma,yıllardan hiç bir görüşme...

Hiç bir anlamın olmadığı bir gerekçeden ibaret seni bilmek...
En zoru ne biliyormusun...
Yalnızlığına yenik düştüğün zaman bir gece vakti...
Dönüp kendine,'Sen benim hiç bir şeyimsin'diyebilmek...

Sevmek,bazen
Hiç olmayı kabullenebilmektir,
Bazen bu kavgada,
Bile bile yenilmektir....