Sen ey sevgili,
Sevdası yüreğime nakşedilmiş
En güzel nakış,
Kulağımda her an çınlayan
Dünyanın en güzel melodisi,
Sakin, ılık bir rüzgar,
Esiyor yüzüme inceden.
Kalbimde tarifsiz bir mutluluk,
Yüreğimde ise sıcaklık
Yürüyorum,
Güneşi alıp da beraberimde
Yaşadım hep
Sükût kuyularının dibinde,
Dolanıp durdum
Yokluk alemlerinde.
Ben hiç var olmadım,
Olamadım.
Yunus Emre misali,
Vuramıyorum kendimi yollara…
Arayamıyorum seni,
Uçsuz bucaksız diyarlarda…
Ruhumun dehlizlerinde arıyorum
Ben de seni.
Daha gelmeden dünyaya ayrı düştük
Sensizliğe doğdum
Sensizliğe senin için açtım gözlerimi.
Bir gün kavuşuruz,
Karanlıktan aydınlığına
Açarım diye gözlerimi,
Merhamet dolanıyorsa
Şayet damarlarımızda,
Günah gösteriyorsa
Utancını suratımızda,
Pişmanlık uyandırıyorsa
Ansızın bir gece yarısında,
Hayal kuramıyorum artık…
Oysa ki
Beni ayakta tutan,
Hayallerimdi
Bunca zamandır.
Öyle bir noktaya
Kesişti yollarımız
Batarken güneş kalbime.
Sardın dört bir yanımı
Terk etmişken kendimi sessizliğe.
Oysaki alışkındım karanlığa
Hüzne karışmış
Gökyüzünden damlayan,
Yağmur tanesi gibiyim.
Damıtıldığım yeryüzünde
Seyrediyorum,
Bir manzaraya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!