İnanç değil midir ki
Uçurum kenarından çekip seni kurtaran
İnanç değil midir ki
Hapsolmuşken en dipsiz kuyulara
Birilerinin seni duyacağına inandıran
İnanç değil midir ki
Yazamıyorum
Kaç zamandır…
Hislerim öylesine yoğun
Kelimelerim öylesine ağır ki
Taşıyamıyor mısralarım…
İnsandan daha güçlüsü yok.
Uçmak isterdim,
Bir kuş gibi özgürce
Kaybolmak,
Bulutların en derinliğinde…
Salınmak isterdim
Uçurtma gibi gökyüzünde,
İstiyorum
Gökyüzünde dolanan,
Bir güvercin olmayı,
Uçup da sevdiklerimin
Yanına konmayı…
İstiyorum
Kaçıp durdum,
Unutmak istediklerimden.
Gerçeklere savruldum,
Uyanmak istemezken düşümden.
Kaçarken yalanlardan,
Umutsuzluğa yakalandım.
Sonu nereye varılır bilinmez
Ucu bucağı görünmez
Bu yolların...
Takılmadan geçmişe
Bağlamadan
Tüm ümitleri geleceğe
Yürüyorum,
Karanlığa sızan bir ışığın peşinden.
Düşe kalka ilerliyorum,
Önümü göremediğimden.
Etraf toz duman...
Koca koca taşlar var dokunduğum
Bir şey var sende...
Ne olduğunu bilmediğim
Fakat en derinlerde hissettiğim.
Belki bendeki eksik bir yapboz parçası
Belki dilimin ucundaki bir şarkı
Masmavi bir deniz kenarında
Sıradan bir taş idim
Bir zamanlar...
Vız gelirdi peşin sıra dalgalar
En çetin savrulmalar.
Bir kendimi bilirdim,
Şu fani dünyada
Bir de şimdi seni bildi kalbim
Her iki cihanda.
Evvelden misafirdin,
Şimdiyse sahibisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!